Schildpadden en krokodillenverhalen

We hebben nog maar een paar dagen hier. Na vandaag twee, om precies te zijn. Maandagmorgen om 5 uur vliegen we naar Kuala Lumpur. Voor morgen staat er een dagtrip op de agenda naar Litchfield, een nationaal park met prachtige watervallen en spectaculaire termietenheuvels, en voor zondag een krokodillenpark om nog een paar krokodillen te zien. Doordat de tocht naar de bush niet door kon gaan, hebben we nog niet 1 krok gezien en dat is natuurlijk onverteerbaar. Nu we het toch over eten hebben: de horrorverhalen vliegen je hier om de oren, en omdat ze soms wel erg op elkaar lijken, vragen we ons regelmatig af of ze niet een eigen leven gaan leiden. Dat de mensen gewoon de gids en de locatie veranderen om ook over een paar opgegeten mensen te kunnen vertellen. Aan de andere kant: de meeste krokodillen leven in en bij het water, de meeste slachtoffers vallen onder vissende of zwemmende mensen en kinderen zijn de makkelijkste prooien. Daarmee heb je de drie ingrediënten die het vaakst terugkeren in krokodillenverhalen. Twee dagen geleden ging een 62-jarige man die met zijn vrouw, zoon en schoondochter in een bootje zat te vissen, even staan omdat hij beet had. Hij werd door een krokodil zo uit de boot gesleurd en kwam niet meer boven. Vorige week waren zes mensen dronken gaan varen met een klein bootje, en ze hadden ook nog een baby bij zich. De boot sloeg om. Iedereen is opgegeten. Het staat hier allemaal in de plaatselijke krant.

Het verjaardagsfeestje van de kleine Jerome was een succes. Zie de foto's!
Daarna zijn we een stuk gaan rijden en kwamen we bij een baai waar een aantal mensen aan het vissen waren. Ze hadden heel wat kans om beet te hebben, want de vissen sprongen bij tientallen gelijk uit het water omhoog. Een prachtig gezicht. Het waren bovendien slimme vissen, want ze lieten zich niet vangen. Nog een stuk verderop kwamen we bij een lange brug naar een klein eiland, waar een energiebedrijf en een beschermd en afgesloten natuurgebied naast elkaar lagen. Vanaf de brug waren ook weer mensen aan het vissen. We bleven een tijdje staan, in de hoop dat iemand iets ving (niet dus) en hebben een heleboel zeeschildpadden gezien. Helaas waren ze te ver weg voor de foto, dat vind ik echt jammer!

Ik denk dat ik pas maandag in Kuala Lumpur weer iets kan laten zien. Voor die tijd heb ik geen internet. Heb nog maar een paar minuten voor de bibliotheek sluit....