Bangkok? Bounty-eiland zul je bedoelen!

Een van de leuke aspecten van deze reis is dat allerlei dingen steeds anders lopen dan gepland. We zouden nu weer voor een dag of drie in Bangkok zitten. In plaats daarvan zijn we doorgereisd naar een echt Bounty-eiland onder Bangkok: Ko Samet. Rotsen, strand, een warme zee… als ik om me heen kijk, word ik toch echt een stuk blijer dan ik in Bangkok zou zijn geweest. En waarom zitten wij hier? Het antwoord is even simpel als perfect: omdat het kan!
Vanaf de steiger op het vasteland zijn we met een speciale speedboot naar het eiland gebracht (we hadden wel op de grote boot kunnen wachten, maar dit ging sneller). Hier op het eiland is helemaal geen steiger, dus de motor werd omhoog geklapt, de boot voer door tot kniediep water, onze bagage werd op de schouders genomen door een paar hotelmannen en wij werden voorzichtig van het trapje af het water in geholpen. Nou ja, ik dan. Wim sprong er gewoon in.

En daar zit ik dan op mijn privé-terras boven de rotsen, uitkijkend over de zee, het witte strand, vissersboten en andere eilanden, met een flesje water en mijn laptop bij de hand. Ik neem even de tijd om te zuchten van verrukking, als jullie het goed vinden.

Gisteravond hebben we op het strand gegeten. Een van de restaurantjes had grote bakken met vers gevangen vis uitgestald en we hoefden alleen maar aan te wijzen wat we wilden. We kozen een red snapper en kregen die even later in zijn geheel geroosterd met een prachtige korst van knoflook en kruiden. Er waren ook heerlijke gamba’s en stukken krab. Beetje rijst erbij, drankje erbij, klaar. Totale tevredenheid.

Ik zou nog vertellen wat wij hier doen, behalve genieten. Wim heeft mij meegenomen op deze reis om me een aantal dingen te laten zien en ervaren die hij eerder heeft beleefd. De inhoud van boek 1 is gebaseerd op de aangrijpende dingen die hij hier een paar jaar geleden heeft meegemaakt. Hij laat mij plaatsen en gebouwen zien, mensen ontmoeten en de sfeer proeven die bij dit land en zijn verhaal horen. Dit eiland hoort daar niet specifiek bij, maar past wel in het leven dat hij leidt. In Australië liggen weer andere herinneringen die zo’n indruk op hem hebben gemaakt, dat hij het belangrijk vindt dat ik ze deel. Terwijl wij van dit alles genieten, is het wel werken geblazen. We zijn al druk bezig met boek 2 en ik schrijf vrijwel elke dag. Hij vertelt, ik stel vragen en schrijf. Vanochtend heb ik een tijd op internet gezeten om nog wat aanvullende informatie te zoeken. Ik heb al gemerkt dat ik dat beter kan doen als ik weer thuis ben, dat werkt een stuk gemakkelijker. Dus ga ik nu een stukje overslaan in het verhaal en vast met het volgende hoofdstuk beginnen.

Het aantal zwerfhonden en –katten is hier onvoorstelbaar. Ik heb hier as we speak op mijn terras een eigen katje op een stoel liggen, een heel jong dingetje. Hij hoopt dat ik hem eten geeft, zoals men dat hier normaal vindt. Wim heeft de red snapper gisteravond royaal gedeeld met een aantal honden en katten op het strand en ik mocht niet zeggen dat ik het zonde vond.

We vliegen nog steeds de 18e naar Kuala Lumpur en daarna naar Darwin. Deze drie dagen zijn wel een superbonus!